Na osmom kilometru od parka Bukovičke banje, na ulazu u Darosavu, sa leve strane glavnog puta nalazi se jedinstven muzej na otvorenom kakvog nema na Balkanu. Autor postavke je srpski šampion u moto-sportu Dragoslav Kule Perišić, koji je, kako kažu poznavaoci tog sporta, u karijeri osvojio praktično sve što se osvojiti može.
Četiri puta je bio šampion Balkana, prvak jugoistočne Evrope, sedam puta najbolji u Srbiji i Jugoslaviji, a i nosilac je Zlatne kacige, najznačajnijeg priznanja u ovdašnjem motociklizmu. Takmičio se u celom svetu, od Nemačke, Francuske i Španije, do Katara, Bahreina, Japana…
Ulazak u Muzej moto-sporta je besplatan, Dragoslav će vam pokazati postavku, a tu su brojni motocikli, fotografije, uspomene.
Glavni eksponati su motocikl sa kojim je otac ovog proslavljenog asa Živorad vozio prvu trku u karijeri 1962. godine i motocikl sa prikolicom koji je Ljubomir Popović – Bata Pop ručno napravio.
U moru pehara, medalja i fotografija izdvajaju se: Kuletova omiljena honda sa startnim brojem 44, sa kojoj je tokom pet godina pobeđivao skoro na svim trkama, zatim jamaha 600, na kojoj je vozio šampionat Evrope, kao i suziki 1000 sa kojim je vozio šampionat sveta.
Meni kao frankofonom turističkom vodiču za oko je zapala fotografija mog domaćina sa poznatim glumcem Žerarom Depardjeom, koji je dao značajan doprinos Kuletovoj karijeri.
Na nekoliko kilometara od muzeja nalazi se crkva brvnara posvećena Svetim apostolima Petru i Pavlu, jedna od najvećih drvenih crkava u Srbiji, koja je proglašena za nepokretno kulturno dobro, odnosno za spomenik kulture.
Prema predanju Turci su dozvoljavali da se crkva sagradi u selu, ali pod uslovom da radovi budu gotovi za jednu noć.
Zbog toga je ona napravljena od drveta i to u vreme kada je knez Miloš Obrenović uveliko obnavljao pravoslavne crkve u oslobođenoj državi.
Kako piše u tekstu Zavoda za zaštitu spomenika Kragujevac, tačna godina gradnje nije poznata, ali na prestonim ikonama i kamenim svećnjacima zapisana je 1833, pa se pretpostavlja da je tada završena.
O istoriji crkve nema dovoljno podataka, ali pretpostavlja se da je na tom mestu Jevrem Grujić, srpski političar i diplomata iz 19. veka, sahranio oca.
Drugo narodno predanje kaže da je crkva sa prvobitnog mesta izgradnje „preletela“ tri kilometra, do mesta na kojem se danas nalazi.
Prvo je bila sagrađena na obližnjem brdu Ostenjaku, pa je rasturena i za samo dva dana sastavljena na današnjem mestu u Darosavi.
Dok obilazimo crkvu, moj domaćin Dragoslav Kule Perišić mi priča kako je sa prijateljima pomogao obnovu zvonika, kao i da je ovuda prolazila pruga, odnosno voz „ćira“ od Beograda, preko Mladenovca, Aranđelovca, Lajkovca i dalje za Zvornik, odnosno Bosnu i Hercegovinu.
„Putnički saobraćaj je ukinut sredinom sedamdesetih, a desetak godina kasnije i teretni saobraćaj. Pruga je puštena u rad 1900 i neke godine“, rekao je Kule sa kojim sam nastavio dalje ka izvorima mineralne vode.
Dolazimo i kod nastarijeg stanovnika Darosave, Dragiše Prokića, koji je rođen 4.11.1926. godine.
Iako ima 97 godina, potanko mi priča o izvorima mineralne vode u ovom selu, koju meštani redovno piju.
„Imao sam desetak godina kada je Ilija Mihajlović, tadašnji narodni poslanik na izvoru koji se i tada i danas zvao Prokića izvor, počeo da zida zgradu i bazen metar sa metar, možda i malo veći. Želeo je da flašira vodu, ali pošto kapacitet vode nije bio veliki, svega litar u minuti, on je našao i drugi izvor, Glišića izvor“, seća se Dragiša.
Danas je ostao izvor na kojem i dalje izvire mineralna voda; gde lokalci dolaze da je natoče, ali koji je, nažalost, neuređen i prepun smeća.
„Sagradio je kuću sa tri sobe u kojima su živeli stanari, bračni par, koji su vodili računa o izvoru u prizemlju. Mi iz Darosave smo nedeljom tu dolazili da pevamo i igramo, izvor Prokić nam je bio mesto za izlazak, ali i mesto gde smo besplatno točili kiselu vodu“, priča Dragiša i dodaje da se seća da je ta kuća izgorela u požaru posle Drugog svetskog rata.
O izvoru kisele vode Glišić u Darosavi (na slici iznad) priča mi Kule Perišić.
„Moj deda je pre rata bio zaposlen na punjenju. Baba Verka mi je pričala da se voda punila u pljosnate zelene flaše, da je bila manja od litar i da se zvala „Karađorđe“. Prema njenim rečima radilo je desetak radnika, a voda je prevožena volovskim kolima do Beograda. Pošto je voda lekovita, ljudi su ovde dolazili da se mažu blatom i da leče probleme sa kičmom“.
Treći izvor kisele vode koji sam posetio u Darosavi, koji je kao i izvor Glišić uređen za turiste, nalazi se odmah pored Muzeja moto-sporta.
Mineralna voda je pronađena tokom kopanja bunara za bazen, kada se na 91. metru pojavila lekovita voda.
Vladika šumadijski Jovan je osveštao česmu – zadužbinu 26. jula 2022. godine, na praznik Sabora Svetog Arhangela Gavrila, kao i memorijalni točak od granita posvećen preminulim asovima moto-sporta.
Autor teksta i fotografija: Nenad Blagojević; Tekst je dozvoljeno preneti na drugi sajt uz objavu linka ka sajtu www.pricesadusom.com;
